باید بگم از صبح که بیدار شدم حالم خوب نبود
گلوم میسوخت و خسته بودم،انگار کوه کنده بودم دیشب!
گردن دردم به اوج خودش رسیده بودودنمیتونستم روی کارام تمرکز کنم!
عصبی بودم،نفسم تنگی میکرد،حتی گریه هم کردم و گفتم من خستم!
دیگه نمیتونم!
اما یه دفعه از پنجره بیرونو نگاه کردم،بارونو دیدم که نم نم میبارید!
شاید باور نکنید اما صدای جیک جیک گنجیشکایی که لابه لای درخت انگور قایم شده بودند هم میومد!
یکی تو ذهنم اومد و بهم گفت
بس نیس دختر؟!
چقدر گریه کردی و حالت بد بود؟!
چقدر گفتی خستم شدم من از این وضعیت
گفتی گردنم درد میکنه و کاراتو موکول کردی به بعد
گردنت خوب شد؟!
استرس و عذاب وجدان ولت کرد؟
بعدش اضافه کرد:
دخترجان،سخته،عصبی میشی،ناامید میشی،گریه میکنی اما شکست خوردنو قبول نکن!
قبول نکن که ضعیف و کوچیک باشی.
به خودت نشون بده و ثابت کن قوی هستی،نزار این مشکلات روحتو ازار بده!
پس بلند شدم،زیر کتری رو روشن کردم،ورزش کردم،نفس عمیق کشیدم،بوی خوب بارونو توی ذهنم حک(!) کردم،چایی دم کردم،روی خرما ها نارگیل ریختم،یه موزیک خوب گوش دادم،ابرارو نگاه کردم،خداروسپاسگزاری کردم و تلاش کردم قوی باشم!
+البوم سرگذشت سیاوش قمیشی رو پیشنهاد میکنم،پراز تازگیه:)
++این اهنگی که گذاشتم رو هم گوش بدید و لبخند بزنید!
