نسبتا سبز

من غرق شدم در افکار خودم...

احساس میکنم سرم اندازه یه کوه شده و درحاله انفجاره

کلی فکر تو سرمه ک حتی میترسم  پی بعضیاش رو بگیرم...

به معنای واقعی کلمه من خسته ام

من کم اوردم و میخوام تسلیم بشم

واقعا درداوره شرایطی ک من دارم...

 کاش مامانم حمایتم میکرد و یک درصد فقط یک درصد ب حرفای من توجه میکرد

کاش هیچ کس بهم اهمیت نمیداد..

کاش اون زمان ک همه برعلیه من پشت کردند و به من و احساسم توجهی نداشتم مامانم میومد طرف من و میزد دردهن همه اونا..

مامانم این کارو نکرد....

مامانم با بقیه همراه شد..

من خسته شدم ..

و به حدی رسیدم ک دیگه توان ادامه دادن ندارم 

من تو یه هاله ای گیر کردم ک نه راه پس دارم و نه راه پیش 

نه میتونم برگردم عقب و نه با سرعت جلو برم 

فقط منتظرم که مشاور دوباره قرار بعدیمون رو بزاره

واسم دعا کنید لطفا  : )